«بسم ا...»
86/10/13 3:3 ع
بسم رب الحسین(ع)
به نام او و به یاد او و تنها برای رضای او آغاز می کنیم
رسول خدا(ص):
«اِن لِلحسین فی قُلوب المومنینَ مَحَبه مَکنُونَه لا تُبرَدَ اَبَدا»
در دلهای مومنان عشق و محبتی نسبت به حسین نهفته است که هرگز به سردی نمی گراید.
صدای «هل من ناصر» حسین (ع) در گوش زمان طنین انداز است...
و....حسین(ع) تاریخ ، امتها و نسلها را مخاطب خویش قرار داده است.
لبیک گویان ندای «هل من معین» سید الشهدا در تاریخ فراوان بوده اند .
حسین فریاد زد تا نشستگان بر خیزند ، ندا سر داد تا جوانمردان به یاری حق بشتابند ، پیام فرستاد تا آزادگان لبیک گویند.
شهید شد تا از خونش الهام بگیرند و از کربلایش درس بیاموزند. جان داد تا کالبد های سرد و افسرده جان بگیرند و گرم شوند و شور آفرین جوامع بشری شود
نهضتهای بسیاری مدیون کربلاست قیامهای فراوانی الهام گرفته از عاشوراست
و....انقلابیون بیشماری شاگرد مکتب شهادت حسین اند.
......
تنها یک هفته باقیست تا آغاز ماه حماسه حسین! خواستم امشب که شب زیارتی ارباب است تو خونه ی خود آقا اگر توفیقی بود از خود آقا بنویسم...
تا به حال از عاشورا چیزهای زیادی شنیدیم و کتابهای زیادی رو میشناسیم که در این زمینه نوشته شده اند
عشق و علاقه ی ویژه ای که خصوصا در میان ما شیعه ها به آقا ابا عبد الله الحسین وجود داره من رو وادار کرد که در این ایام محرم از عاشورا و از آقام امام حسین(ع) بنویسم
*از حسین دم زدن و از او نوشتن کار چندان آسونی نیست و هر کسی نمیتونه حق مطلب رو ادا کنه ولی از خود آقا مدد گرفتم و دل رو به دریا زدم
شاید عامل اصلی بر نوشتنم، این سوال بود که همیشه ذهنم رو مشوش کرده بود:
عشق من به ارباب از چه جهت میتونه باشه اشک ریختنم واسه چیه؟ آیا واسه اینه که اون رو شهید کردند با وجودی که حسین(ع) تشنه شهادت بود. اشک ریختنم واسه اسارت زینب و یتیمی فرزندان حسین (ع)است با وجودی که حسین(ع) هراسی از نثار کردن فرزندان و زندگیش در راه معبود خود نداشت
مسلما چنین نیست زیرا که حسین هدفی والاتر از آنچه که برخی از ما تصور میکنیم داشت...
خیلی از ماها متاسفانه به دلیل تحریفات معنوی که در مسئله عاشورا مطرح شده هدف خودمون رو گم کردیم و صرفا به خاطر اینکه از کوچیکی دیدیم که چنین مراسمی رو بر پا میکنند ما هم شور گرفتیم؛ کمتر کسی حادثه عاشورا رو اونجور که باید و شاید می شناسه و کمتر کسی به بعد «حماسی» عاشورا توجه میکنه و همین عدم آشنائی و توجه ما باعث شده که بسیاری بر ما خرده بگیرند....
محرم سال گذشته به یاری خدا و امام حسین (ع) برخی از تحریفاتی رو که در زمینه حماسه عاشورا مطرح بود و وظایف ما در برابر این تحریفات را بیان کردم که امیدوارم مورد استفاده دوستان قرار گرفته باشه اما گذشته از این مسائل مسئله دیگه ای که در این زمینه مطرح است بُعد «حماسی» حادثه عاشوراست این که آیا قیام حسین بن علی(ع) حماسه دارد یا ندارد؟
آیا شخصیت حسین بن علی(ع) یک شخصیت حماسی هست یا نیست؟
ما باید شخصیت حسین بن علی(ع) را بشناسیم. این مرد که ما هرسال به نام او وقتها صرف میکنیم،پولها خرج میکنیم و روزها تعطیل میکنیم،باید خصوصیاتش برای ما شناخته شود و از جمله خصوصیات او همین است که آیا حسین(ع) یک شخصیت حماسی است یا نه؟
آیا ما باید با وجود حسین و سرگذشت او یک احساس حماسی داشته باشیم یا یک احساس تراژدی،مصیبت و رثا و نفله شدن؟!!!
بنده حقیر(خادمه الحسین-ع) و برادر عزیزم (خادم الحسین-ع) قصد داریم به یاری خدا در این وبلاگ که به نام خود آقاست بُعد حماسی حادثه عاشورا رو بررسی کنیم...
از تمامی دوستان خواستارم که ما رو با نظرات و انتقادات خردمندانشون یاری کنند............یاعلی!
*اللهم ارزقنا زیاره الحسین فی دنیا و الاخره
یاعلی
لیست کل یادداشت های این وبلاگ :
