«خدا شناسی!»
86/12/23 2:0 ع
بسم الله الرحمن الرحیم
*راه صحیح خدا شناسی
هان ای مردم از این اهریمنان گمراه دوری گزینید که اینان خدا را همانند خود می پندارند و درست مانند کافران اهل کتاب درباره او سخن می گویند بلکه او خدائی است که چیزی همانندش نیست و هم او شنوا و بیناست . چشمها از دیدنش ناتوان است ولی او هر بیننده ای را می بیند ، او دقیق و آگاه است یگانگی و بی همتائی ، جبروت و عظمت ویژه اوست.
اراده و خواست و قدرت و علمش را در سراسر جهان به اجرا نهاده است ، هیچ ستیزه گری را در هیچ امری با او توان ستیزه نیست.
*صفات پروردگار
نه نظیری دارد که با همانندی کند و نه مخالفی می تواند با اوبه ستیز پردازد، همنامی بر او نیست که مشابهش باشد و مانندی ندارد که همشکلش گردد ، ذات او جولانگاه امور قرار نمی گیرد و تحولات و دگرگونی ها تاثیری بر ذات کبریائی اش نمی نهد.
منزلگاه هیچ حادثه ای نمی باشد ، توصیف گران چیره دست قادر به توصیف عظمت و صفات و جلال او نیستند ، اندازه و میزان جبروت او در دلها نمی گنجد، زیرا در جهان هستی همانندی برای او وجود ندارد ، نه دانشمندان با مغزهایشان به او میرسند ، و نه اندیشمندان با اندیشه هایشان ، مگر پژوهشی که پایه اش ایمان به غیب بوده باشد، زیرا خدا با هیچیک از صفات و ویژگیهای مخلوقات وصف نمی شود و او یکتای بی نیاز است.
آنچه در ذهن و اندیشه ها تصور می شود خدا خلاف آنست زیرا چیزی که زیر پوشش اندیشه و ذهن قرار می گیرد و چیزی که در فضا و غیر آن می گنجد معبود نمی تواند باشد.
او در همه اشیاء هست نه بدانگونه که او را احاطه کنند.
او در شیئی نیست ولی نه بدان صورت که آز آنها جدا و غایب و بیگانه باشد.
اگر مخالفی نظیر کارهای او را انجام دهد و یا همانندی با او برابری کند دیگر او خدای توانا و هستی بخش نیست.
ازلیت او از سنخ زمان نیست و اراده اش دارای جهت و سمتی نمی باشد ، بلکه اراده اش همانند سایر صفاتش می باشد نه در گوشه ای از وجودش، از حیطه اندیشه ها نهان است همچنانکه از حیطه ی دیده ها پنهان است بدانگونه که موجودات زمینی نمی توانند او را ببینند و موجودات آسمانی نیز از دیدن او عاجزند، نزدیکی او از کرامت و بزرگواری اوست و فاصله و دوری او عدم توجه اوست.
نه در مکانی جای می گیرد و نه به زمانی محدود می گردد و نه کسی به او فرمان می دهد.
بلندی مقامش نه برای آنست که در اوج آسمانها و فرا آمدنش نه به معنای انتقال است.
آنچه نیست ، ایجاد می کند و موجود را به دیار عدم می فرستد ؛ و این دو صفت(ایجاد کننده و از بین بردن) در چیزی غیر از خدا هیچ وقت پیدا نمی شود.
اندیشیدن در باره او ایمان را نتیجه می دهد ایمان به یک وجود واقعی نه وجود وصفی و اعتباری ، زیرا ذات او روشنگر هر صفتی است نه صفتها بیان کننده و نشان دهنده اوست.
خدا معیار شناخت ارزشهاست نه ارزشها معیار شناخت اوست.
این چنین است خداوندی که همتائی ندارد و چیزی مانند او نیست و هم او شنوا و بیناست.
لیست کل یادداشت های این وبلاگ :
